Er leek geen eind aan de zomer te komen maar nu op precies de 21e september hebben we wind en regen. Hoe toepasselijk, het is herfst. De tijd van stormen, verkleurende en vallende bladeren maar ook nog van zonlicht dat zo heel mooi door de bomen schijnt. Om mijn lentehanger bij te voordeur te vervangen heb ik een blad gehaakt en die gespannen in een ring. Naar mijn idee heeft 'ie de kleur van de herfst. Op de foto's zie je het niet maar eigenlijk zit het blad niet strak genoeg in de ring. Het zou mooier geweest zijn om 'm in een ring van Ø35 cm te spannen maar dan past 'ie niet tussen de kozijnen en dat staat dan ook weer raar. Nou, niemand die het ziet hoor, alleen ikzelf. Hij hangt er goed. Voor het haken van het blad kun je dit of dit patroon gebruiken. Je hebt nodig: 1 bolletje katoen, ik gebruikte Catona van Scheepjes, kleur: 383, een metalen ring en uiteraard een haaknaald. Om de hanger op te kunnen hangen heb ik een lange lossenketting aan de ring gehaakt. Wat wel leuk is om nog even te laten zien, is mijn deken. Die is nu vierkant. Dat is op de foto niet goed te zien maar hij is nu 16 vierkantjes lang en breed. Even rekenen: 256 vierkantjes. Nog 7 rijen te gaan. Voorlopig kan ik nog vooruit.
0 Comments
Ook hier in het noorden zijn de scholen weer begonnen. Voor het eerst sinds maanden ben ik een poosje alleen in huis. Wat een gewaarwording. Nu kan ik even in alle rust een blogje schrijven voordat de eerste weer achter me staat mee te lezen :-) De vakantie is voorbij, echt voorbij, maar we blikken nog even terug: Wat hebben we genoten van al het moois. Het leuke is, dat je ook altijd haakwerk tegen komt. Ik moet ze even met jullie delen, gehaakte eierwarmers bij het ontbijt: Een kleedje in de vensterbank: En heel wat dichter bij huis, in ons eigen land, een beetje nostalgie, gehaakte kastrandjes en sprei: Op de heenweg naar ons vakantieadres heb ik nog een boodschappennetje afgehaakt. Wat was het warm, onderweg. Verder heb ik niet veel gehaakt in de vakantie. Het zal toch wel aan het weer gelegen hebben, nu het wat eerder donker is 's avonds, en het huis heel langzaam af begint te koelen, pak ik weer vaker m'n haakwerk op. Eerder heb ik al over het tasje geblogd, zie HIER, daar vind je ook de link naar het patroon.
Nu de vakantie voorbij is en het gewone leven weer begint, haken we weer met frisse moed verder waar we gebleven zijn en doen we weer nieuwe ideeën op. Wordt vervolgd. Kunnen jullie het allemaal een beetje koel houden? Het is me wel wat, hè? Wat een zomer. Gisteren haakte ik onderstaand vierkantje. Het moest een peace-symboolachtig iets worden, maar dat wil ik niet in m'n deken hebben, dus maakte ik 'm zo. Het deed me wel wat aan een ventilator denken, wat dan wel weer grappig is als je voor de ventilator zit te haken :-) Of juist daardoor kom je op het idee. Het lijkt er verder niet op, hoor: Maar zo haak ik dan een beetje voort. Kleine werkjes dat gaat nog, maar nu maar even geen hele dekens op schoot, pfoe! Inmiddels is het hier ook officieel vakantie geworden. Niet dat ik daar veel van merk, hoor, met een dochter die werkt, een zoon die studeert en dus al vanaf begin juli vrij is, met een zoon die vakantiewerk doet en een dochter die al thuis is vanaf... ja wanneer eigenlijk. Naar mijn idee is ze het hele jaar al thuis, ha ha. Nee hoor, vanaf dat ze kon leren voor haar examens, mei, denk ik? Wij gaan vakantie houden: een beetje haken, een beetje bubbelen in het bad buiten, een klein beetje huishouden, oh ja, ook nog een verjaardag vieren, een beetje weg enz. We hopen er van te kunnen genieten en wensen jullie ook allemaal een fijne en goede vakantie en/of zomer toe. Zonnige groeten, Roelien
Het is hier een beetje stil, hè? Er valt zo weinig te vertellen over mijn haakwerk. Wat niet betekent dat ik niet haak, maar er is niets nieuws te vertellen. Ik kan jullie ook niet elke week opnieuw lastig vallen met mijn blauw/witte deken in wording. Dat zou zo saai worden. Stiekempjes haak ik daar aan verder en zoals we bijna op de helft van het jaar zijn, zijn we dan ook op de helft van de deken. Wat geen haken is maar wel maken, is jam koken. Zoonlief komt thuis met kilo's bessen, aalbessen of rode bessen, van die zure, je weet wel, waar je gezicht zo van gaat trekken. Heerlijk vind ik ze, maar wat moet je er allemaal mee. Verwerken in taart, oké, dat doe je hooguit 1 of 2 keer, je kunt ook niet alle dagen taart eten, toch? En dochterlief slaagt maar 1 keer. Er blijven er dus genoeg over om jam van te maken. Het blijft wel een werk, hoor, al die besjes rissen. Maar ik blijf het erg leuk vinden, om te doen. Al dat fruit in de pan... het opkoken tot het begint te schuimen, flink roeren, de geur die dat geeft, zo lekker zoet... het vullen van de potten... en tenslotte, al die afgekoelde potjes jam op het aanrecht, die roepen: maak mij open en proef mij, nu... wat we natuurlijk niet doen. Alles op zijn tijd. En zo staan er inmiddels al wat potten in de kast. Aalbessen/aardbeien, aalbessen, aardbeien, aardbeien/frambozen (eentje maar, maar toch). Eens kijken of ze de winter halen :-) Dat is toch het leukst ervan, in de winter je zomerfruit eten. Volgens mij zijn de blauwe bessen ook rijp, dus die zullen binnenkort hier ook wel belanden. Het wordt tijd dat ik mijn voorraad geleisuiker ga aanvullen.
Op zo'n warme dag als vandaag, zou je willen dat je een walvis was. Heerlijk zwemmen in het water. Maar aangezien dat niet zo is, doen we op zulke dagen gewoon wat we moeten doen, misschien ietsje rustiger aan dan anders. Flesje water en een ventilator erbij, dan gaat het wel. Het patroon van het schattige walvisje, dat hier droogzwemt in de achtertuin, kwam ik HIER tegen. Zomaar eventjes, voor tussendoor, een klein haakwerkje. Dat z'n staartje een beetje scheef achter aan zijn lijfje zit? Och, dat ziet niemand, ik fotografeer hem alleen van voren. Wat ik er mee moet? Och, dat weet ik ook niet. Maar hij ziet er schattig uit en is leuk om te haken. Heb je een klein beetje garen over? Gewoon even haken. Ik denk dat ik dit schatje ga gebruiken als speldenkussen. Als ik dat kan hoor, want eigenlijk vind ik dat ook wel weer een beetje zielig.
Vandaag mocht de *een-mooi-gebaar* deken naar buiten. Hij mocht even in de tuin op het gras liggen om te voelen hoe dat is, grassprietjes die kriebelen op je rug. Zo, al lekker liggend, nou ja lekker, er lag ook nog ergens een tuintegel onder, poseren voor een nieuw blogberichtje. Zover zijn we inmiddels gevorderd. Het was nog even aanpoten om weer helemaal bij te komen. Meestal ben ik aardig bij, dat ene vierkantje per dag dat lukt best, maar door de feestdagen, de meivakantie en mijn verjaardag, liep ik enigszins achter. We zijn een midweek weggeweest in de meivakantie. Ik neem dan mijn haakwerk wel mee, maar toch doe ik er dan minder aan. Dat geeft helemaal niet, maar dan moet het later thuis wel ingehaald worden. Soms maak ik het vierkantje ook een beetje anders omdat ik dat beter of mooier vind. Iemand die goed kijkt naar de originele patroontjes kan de verschillen wel vinden, denk ik. Eén voorbeeldje: deze van 27 april, voor ons is dit koningsdag, moest heel anders gehaakt worden. Het kroontje kwam er dan in, door reliëfstokjes te haken volgens patroon. Maar ik had nog wat zilverkleurig garen liggen en vond het wel leuk om daarmee het kroontje er op te haken. Dat is leuk bedacht maar wel een gepriegel, het moet dan verschillende keren overnieuw, pfff, daar houd ik zó niet van ;-) Het is gelukt, maar het heeft wel even geduurd. Het blijft dan liggen totdat ik de nieuwe rij van 16 vierkantjes aan wil haken, en dan moet het wel. Gelukkig maar. Kijk, de eerste vierkantjes van de volgende rij zijn al weer klaar, die moeten nog even wachten tot er 16 zijn, en dan worden ook zij aangehaakt. Veel meer ander haaknieuws heb ik niet te vertellen. Er komen eigenlijk geen kleine haakwerkjes tussendoor op dit moment. Wie weet een volgende keer wel weer. Tot zolang moeten we het hier maar mee doen. Tot dan.
Meestal geven we voor een verjaardag of bruiloft geld, meestal wordt dat ook gevraagd. Cadeaus zijn eigenlijk veel leuker, vind ik. Als je een mooi ingepakt pakje mag uitpakken, wat door de gever zelf gekocht of gemaakt is, is dat toch veel leuker? Maar het is zo lastig aan iemand iets te geven waar diegene echt blij mee is. Waar ik wél blij mee ben, is iemand anders misschien helemaal niét blij mee. Door geld te geven houden we het veilig, maar ongezellig. Om het iets gezelliger te maken plakken we dan geld op een kleinigheidje of bloemetje. Ik doe het ook wel eens zo: Deze tak was voor een bruiloft. Ik heb enkele hartjes gehaakt en wat briefgeld in hartjes gevouwen en ze allemaal aan de tak bevestigd. Leuk toch? Voor een verjaardag haak je dan wat bloemetjes en vouw je bloemen van geld. Net bloesem. En dat in de lente...
Hier vind je de HARTJES om te haken, hier de hartjes om te vouwen, hier de BLOEMPJES (bijvoorbeeld, er zijn zoveel patroontjes voor kleine bloemetjes) om te haken en hier de bloemen om te vouwen. De meteorologische lente is begonnen op 1 maart. Maar, brrr..., wat was het toen nog koud. Toch, doordat het zo zonnig was, en lekker warm achter het glas kreeg ik zin om iets lente- achtigs te haken. Gewoon in lichte, frisse kleurtjes. Voor het raampje naast de voordeur hingen nog de ijskristallen. Nou, die hingen daar die week nog goed, het paste precies bij het weer. Maar als de lente komt, moeten ijskristallen wijken. Vandaar deze lentehanger. Het patroon komt HIER vandaan, maar is er maar een gedeelte van omdat mijn hanger niet groter kon worden dan Ø 25 cm. Echter, voor het zover was dat deze hanger opgehangen mocht worden, waren daar die erg koude dagen. Mijn man is een echte koukleum geworden. Eerder was ik dat, zocht ik bij hem een beetje warmte, maar nu zijn de rollen omgedraaid. Dat schijnt normaal te zijn als je ouder wordt, heb ik van horen zeggen. Hij moet van en naar zijn werk een eindje rijden en heeft dan van die ijskoude handen. En met vorst is het stuur zó koud, dat vind ik zelfs. Ik had al eens bedacht dat ik voor mezelf deze polswarmers zou breien. Ik ben er zelfs mee begonnen maar dat werd niet echt wat en heb ze maar weer uitgehaald. Toch, met die koude in het vooruitzicht heb ik het patroon er weer bij gepakt en met de nodige aanpassingen heb ik voor mijn man en mijzelf een paar van deze dingen gebreid. Grip op het stuur én warme handen. Manlief is er blij mee. Ook leuk om weer eens te breien, en dit is werkelijk makkelijk te maken. Als laatste zal ik nog even iets van de *een-mooi-gebaar-CAL* laten zien. Het is al weer achterhaald want we zijn al weer veel verder, de vierde rij zit er ook al aan, maar daar heb ik nu geen foto's van. In dit berichtje schreef ik er ook over. Drie keer raden welk vierkantje van 14 februari is :-)
Vorig jaar zomer vroeg mijn schoonzus of ik voor haar een poncho wilde haken. Dat wil ik altijd wel, geen probleem. Lastiger vind ik, welk patroon. Gelukkig wilde ze dat best samen met mij uitzoeken. We kwamen op DIT PATROON uit. 'Better Days' van Drops. Zij geven gratis patronen op hun website. Je kunt ook het bijpassende garen erbij bestellen (daar gaat het natuurlijk om, ha ha) maar schoonzus wilde toch zelf graag zien, voelen en ruiken wat voor garen ze aan zou schaffen. Logisch want het moest ergens bij passen. Voor mij lekker makkelijk want alles werd gewoon bij me thuis bezorgd, ik hoefde alleen maar te haken. Het garen werd 'Katia Azteca', een behoorlijk dik garen, in blauw/groen/paarsachtige kleuren. Tijdens warme zomerdagen heb ik er maar niet aan gehaakt, zo warm op schoot. Ook nam ik het niet mee op vakantie, gelukkig maar, anders kon schoonzus nu nog ruiken waar wij op vakantie waren geweest ;-) Maar na de vakantie moest het dan toch echt gebeuren, en werkelijk waar, het is een heel eenvoudig patroon, maar ik heb het zó vaak uit moeten halen, ik had er in dezelfde tijd wel 3 kunnen haken. Eigen schuld hoor, domme foutjes, maar die je pas 3 toeren later opmerkt. Oh, oh, wat heb ik vaak op mezelf zitten mopperen. Plus dat ik helemaal niet van dubbele stokjes haken houd, laat staan van driedubbele, en daar bestaat dit patroon nu juist voor een groot deel uit. Maar het kwam af en ik moet eerlijk zeggen, het is mooi geworden. En het staat ook leuk, dat heb ik zelf gezien. Kijk... Lang geleden al weer zag ik deze deken voorbij komen, klik hier even, zo mooi. Dat kan ik ook, dacht ik. Ik had nog een heleboel Scheepjes Cotton 8 liggen in verschillende blauwtinten, grijs, lila en wit. Heel ijverig ben ik er aan begonnen en heb heel wat van die vierkanten gehaakt. Een heel stapeltje zachte, lichte lapjes. Nog steeds als ik ze zie, vind ik ze mooi. Maar... er zoveel haken dat het een deken kan worden? Het gaat er niet van komen. Jammer hè? Ja, dat vind ik ook, maar ik ken mezelf wel een beetje... Als de uitdaging weg is, als haken saai wordt... dan ga je er niet mee verder, ik niet tenminste. En zo liggen die lapjes mooi te wezen, maar meer ook niet. En toen...kwam er iets anders op mijn weg. De 'een mooi gebaar' CAL. KLIK Toen ik dat zag, wist ik wat ik met mijn blauw/witte vierkanten zou gaan doen. Ik ga ze allemaal uithalen, ja echt waar, en ik ga het garen opnieuw gebruiken, met wat ik nog heb, om deze deken te haken. Elke dag een vierkantje. Elke dag een ander vierkantje, dat heeft toch wel iets meer uitdaging dan elke dag hetzelfde vierkantje, nietwaar. Wel wilde ik graag een beetje het idee behouden van dat blauwe midden met een witte rand, dus komt het er wel heel anders uit te zien dan zoals het in het patroon staat, maar gelukkig mag iedereen z'n eigen fantasie gebruiken. Zo krijgt een bestaand patroon ook iets heel eigens. De maand januari is inmiddels voorbij en ik ben nog helemaal bij met de vierkantjes. Ik ga ze anders aan elkaar haken dan in het patroon staat, op deze manier, en ook in een andere volgorde. Dus niet zoals het op bovenstaande 1e foto ligt, maar gewoon rij na rij. En daar kan ik dan nu mee gaan beginnen want de deken wordt 16 vierkantjes breed en we hebben er nu 32, dus...Voorlopig heb ik wel wat te doen, maar ik mag er ook een heel jaar over doen, rustgevend hè?
|
|